1990’lı yıllardan günümüze Tansu Çiller’in ve Bülent Ecevit’in Başbakanlık yaptığı dönemlerde yaşanan büyük ekonomik çöküşler birçoğumuzun hafızalarından silinmedi. Kimileri bir gecede ömrü hayatı boyunca kazandıklarını kaybedip intiharın eşiğine gelirken; bazı ‘Şanslılar’ da nasıl olduysa bir gecede Türkiye’nin sayılı zenginlerinden oldu. Bunun en belirgin örneğini Bülent Ecevit’in Başbakan olduğu DSP-ANAP-MHP Koalisyon Hükümeti döneminde yaşadık. ANAP’ın Genel Başkanı Mesut Yılmaz’ın kardeşi Turgut Yılmaz, ekonomik kriz ve dövizin 3 katı yukarı fırladığı günden 1-2 gün önce elindeki tüm Türk Liraları ile çok büyük miktarlarda döviz almış ve abisi Mesut Yılmaz ile birlikte 7 sülalesini 1 gecede zengin etmiştir.

Türkiye’de yapılan her seçimin ardından yeni bir Hükümet’in kurulması bir alışkanlık haline gelmişken, çok partili demokrasiye geçtiğimiz günden bugüne kadar Türk seçmeni hiçbir siyasi partiye göstermediği desteği ve toleransı ilk defa olarak AKP Hükümeti’ne göstererek son 3 dönemdir tek başına iktidar şansı tanımıştır.

Bu desteğin altyapısını oluşturan en önemli etken ise AKP öncesi kurulan birçok koalisyon hükümetlerinin ardından yaşanan ekonomik krizlerdir. Aynı ekonomik krizleri yaşamaktan bunalmış Türk halkı acaba son 3 dönemdir aynı partinin tek başına iktidar olduğu bu dönemde bu ekonomik krizlerden kurtulmuş mudur?

Ulusal ve uluslararası birçok basın ve yayın kuruluşu küresel ekonomik krizin başladığı 2008 yılından bu yana Türkiye’nin doğru politikalarla bu ekonomik kriz yönetiminde başarılı olduğunu yıllarca beynimize yerleştirdi. Bu yayınlar da halkımızın gözünde AKP Hükümeti’nin karizmasını her geçen sene daha yukarılara taşıdı. Bu da bize aslında basın ve yayın kuruluşlarının önemini bizlere göstermektedir. Örneğin 28 Şubat sürecinde Başbakan Prof. Dr. Necmettin Erbakan’ın Başbakanlığı bırakmasının en önemli sebebi de devleti sömürmeye alışmış bazı basın kuruluşlarının ekonomik sömürge hortumlarının kesilmesinden dolayı ortak hareket ederek aleyhte yaptıkları yayın bombardımanı sonucu Başbakan Erbakan, istifa et(tiril)miştir!...

AKP Hükümeti’ne methiyeler düzen ulusal ve uluslararası basına şunu sormak isterim. Başarılı bir Hükümet olarak lanse edilen AKP Hükümeti, devletin altın yumurtlayan tavuğu durumundaki ve son derece stratejik onlarca kurumunu neden yabancılara satmıştır? Cevabı aslında çok basit. Eğer siz ailenin babası ya da annesi iseniz, aile ekonominiz kötüye gidiyorsa ve çocuklarınıza verecek ekmek bulamazsanız yapacağınız tek şey daha önceden elinizin altında olan araba ve ev eşyası gibi bazı mal varlıklarınızı satıp günü kurtarmaya çalışırsınız ki çocuklarınız açlıktan ölmesin. Aslında AKP’nin de yaptığı budur. Eğer böyle olmasa ekonomik büyümede Çin’den sonra dünya 2.’si olarak gösterilen Türkiye’de memura % 3,5 zam verilmesi tartışılmazdı bile. Madem ülke ekonomisi büyüyor, bu büyümeden kimler istifade ediyor, işçi ve memur neden kuru ekmeğe talim ediyor, gençler neden işsizlikten dolayı memleketlerini terk edip başka yerlere çalışmaya gidiyor? Bunu biri izah etsin lütfen… Çünkü ben bu işin içinden çıkamadım…

Sözde iyi giden Türk ekonomisini bir kenara bırakırsak AKP Hükümeti döneminde satılan devlet kurumlarına şöyle bir bakalım:

Türk Telekom Araplar'a

POAŞ (Petrol Ofisi) Avusturyalılar'a

Telsim (Vodafone) İngilizler'e

Kuşadası Limanı İsrailliler'e

İzmir Limanı Hong Kong'lulara

Araç muayene işi Almanlar'a

Başak Sigorta Fransızlar'a

Adabank Kuveytliler'e

Avea Lübnanlılar'a

Petkim Azeriler'e

Tekel'in içkisi Amerikalılar'a

Tekel'in sigarası ABD ve İngilizler'e

Finansbank Yunanlılar'a

Oyakbank Hollandalılar'a

Denizbank Belçikalılar'a

Türkiye Finans Kuveytliler'e

TEB Fransızlar'a

Cbank İsrailliler'e

MNG Bank Yunanlılar'a

Dışbank Hollandalılar'a

Şekerbank Kazaklar'a

Yapı Kredi'nin yarısı İtalyanlar'a

Turkcell'in yarısı Finliler ve Ruslar'a

Enerjisan'ın yarısı Avusturyalılar'a

Garanti'nin yarısı Amerikalılar'a

SATILDI...