Dinin direği özgürlüktür. Özgür olmayan
bir kimsenin gerçek müslüman olması da çok zordur. İnsanoğlu,
doğduğu günden itibaren korku ve kaos dolu bir ortamda yaşamaya
başlar. Çocukları eğitirken işe cin, peri ve öcü korkuları ile
başlarız. Ardından dayak, tehdit ve burnunu sürtmeler gelir. Yaş
ilerledikçe aile korkusu, okul korkusu, öğretmen korkusu, başarısızlık
korkusu, yarışta geri kalma korkusu, bir meslek sahibi olamama korkusu
devam eder gider. İşsizlik korkusu, fakir kalma korkusu, güçlü
olamama korkusu, torpil bulamama korkusu, parti korkusu, lider korkusu,
ağa korkusu, şeyh korkusu, birileri ne der korkusu ve servet sahibi
olamama korkusu devam eder gider...
Korkular içerisinde yüzen bir toplumda özgürlük
olabilir mi?
Belirli dönemlerde dini eğitim almaya çalışırız,
burada da karşımıza yine korku çıkar. Elinde sopa, Hz. Ali’nin
kılıcı Zülfikar ve kullarını ateşe atmak için bekleyen eşkıya
bir tanrı anlayışı. Oysa Allah kullarına şah damarından daha
yakındır ve biz kullarını diğer yaratılmışlara oranla en fazla
sevendir. Kısaca Kur’an’ın anlattığı tanrı evliya tanrı yani
kullarına ‘’emzikli kadının çocuğuna olan şefkatinden daha
merhametli’’ olan bir tanrıdır.
O kullarına; yani kendisine yakın olmak isteyenlere
‘’benden başka dost aramanıza gerek yok’’ der. Bana ulaşmak
için ağaya, despota, şeyhe veya başka bir veliye ihtiyaç yok der.
Allah, benim sevgimden uzak kalmayarak bana ulaşacak yollar arayın
ki ruhlarınız bana ulaşsın der. Yüce yaratıcının kulları için
zorlukla işi yoktur. O kullarına daima kolaylık gösterir.
Allahtan başka her türlü bağımlılık ve
başka tanrılar edinme, özgürlüğümüzü elimizden alarak bizleri
köleleştirir. Eğer biz nefsimize güvenerek yaratıcımızla benlik
yarışına girersek; istek ve arzularımızın kölesi olur çıkarız.
Eğer servetimize güvenip yüce yaratıcımızla sonsuzluk yarışına
girersek; Allahın sonsuz özgürlük vaadini unutur servetimizin kölesi
oluruz. Yine Allahtan başka bir güce inanıp bağlanırsak; biz o
gücün kölesi oluruz. Yine nefsi eğitim usullerinden olan tasavvuf
eğitiminde Allah’a ortak koşarak bir şeye veya tapındığımız
başka bir güce bağlanırsak onun kölesi oluruz. Mutlak özgür olup,
bizimde ona yakın olmamız için, özgürlük yoluna girmemizi isteyen
Allaha değil, servet ve güç diktatörlerine tapmamız bizi onların
kölesi yapar. Onun için tüm zincirlerimizden kurtularak ondan başka
veli ardına düşmeden, özgürlük yolunda ilerleyerek Allah’a yaklaşmalıyız.
Çünkü Allah kullarına aynı uzaklıkta ancak kullar Allaha aynı
yakınlıkta değildir. Takva (özgürlük) elbisesini giymiş insan
‘’akrabalara, öksüzlere, çaresizlere, yolda kalmışlara, dilenenlere,
esirlere seve seve malını veren, namazını kılan, zekatını veren,
ayrıca sözleştikleri vakit sözlerini yerine getirendir. Hele sıkıntı
ve hastalık hallerinde sabredip dayananlar işte bunlardır. Söz ve
davranışlarında doğru olanlardır. İşte bunlar O özgürlerdir’’
der (Bakara 177.ayet).
Ne mutlu nefsinin, servetin
veya herhangi bir gücün kölesi olmadan, Allaha şirk koşmayıp sahte
tanrılara kul olmayarak ilerleyen özgürlük yolundaki; yiğit Ömer
Bin Abdulaziz’lere.
ALİ ZAFER TOPŞİR
